22 lipca nasi seniorzy wyruszyli na podbój Bieszczad. Chociaż nigdy nie jest się pogromcą gór bo góry nie mogą być pokonane. Zdobywając szczyty pokonuje się swoje własne nadzieje, obawy, słabości. Wspinając się aby dotrzeć do Komańczy- klasztoru sióstr Nazaretanek, gdzie internowany był Prymas Polski Kardynał Stefan Wyszyński seniorzy musieli pokonać swoje obawy i myśli że za daleko i pod górkę i nie dadzą rady dotrzeć. Gdy dotarli na miejsce zmęczeni i z przyspieszonym oddechem z zadowoleniem spoglądali na przebytą drogę.
To co odkryło się przed ich oczami zieleń drzew i roślin, cisza w której rozbrzmiewał śpiew ptaków i owadów a także niebo zasłonięte chmurami pomiędzy którymi próbowało przebić się słońce nastrajało serce do wdzięczności. Radość że dotarli i mogli zobaczyć kaplicę i pomieszczenia w których przebywał nasz Wielki Rodak. Z zainteresowaniem słuchali siostry, która opowiadała o pobycie księdza kardynała w Komańczy. Opowiadała szczegóły z życia księdza kardynała których, nie wiedzieli, zwracała uwagę na piękno życia i troskę o polskość. Z zaciekawieniem oglądali zdęcia i eksponaty codziennego użytku Prymasa.
Spotkanie z historią, z osobą Księdza Prymasa było dla nich bardzo ważne. Tym bardziej że z radością i niecierpliwością oczekujemy na Jego beatyfikację we wrześniu. Poprzez to spotkanie z Prymasem na wzgórzu Komańczy seniorzy przygotowują się duchowo na beatyfikację ich ukochanego wielkiego Kardynała.
Spotkanie to przeżyli bardzo osobiście. W drodze do Dukli dzielili się wspólnie swoimi refleksjami i wspomnieniami ze spotkań z naszym bohaterem dnia. Kolejnym miejscem na ich pielgrzymim szlaku po Bieszczadach była Dukla – miejsce gdzie urodził się i żył Św. Jan z Dukli. Uczestniczyli we Mszy Św. W Sanktuarium Świętego Jana z Dukli i modlili się w kaplicy gdzie złożone są Jego relikwie. W tajniki życia, działalności i świętości Św. Jana wprowadził naszych seniorów Ojciec Franciszkanin z Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów. Jego barwne przepojone humorem opowiadanie zachwyciło naszych seniorów. Z wielkim zainteresowaniem i przeżyciem słuchali Jego słów. Nasi podopieczni bardzo lubią poznawać życiorysy osób świętych a tym bardziej świętych Polaków.
Po takiej uczcie duchowej należało wzmocnić również siły fizyczne organizmu. Więc w atmosferze szczęścia i radości wspólnie zjedliśmy obiad aby, wzmocnić nasze siły bo czekała nas kolejna wspinaczka. Tym razem postanowiliśmy dotrzeć do pustelni w której przebywał i gdzie odkrywał swoje powołanie Św. Jan z Dukli.
Gdy dotarliśmy na miejsce zachwycaliśmy się pięknem natury i z naszych serc wypływała wdzięczność wobec naszego Ojca za dar życia każdego z nas.
Był to ostatni etap wspólnego pielgrzymowania więc można było wydłużyć czas pobytu na wzgórzu tzw. Puszczy. Każdy z nich robił sobie zięcia tych pięknych widoków w swoim sercu aby jak najdłużej pamiętać i wspominać te piękne chwile przeżyte wspólnie w gronie seniorów. Żal odjeżdżać , chciałoby się tam pozostać ale myśl że za jakiś czas znów wyruszą aby zdobyć kolejne miejsce osładzała konieczność powrotu do domu.
