Rodzina, jako naturalne środowisko życia każdego człowieka, jest tu wzorem,
a ochranianie, szanowanie, zachowywanie zwyczajów, z których idą obyczaje było nastawione na rodzinę, na ochronę zasad oraz integralnego rozwoju i życia jej członków. Służba rodzinie to pełnienie roli pomocniczej, wsparcie jej członków poprzez wychowanie, opiekę i pomoc w wypełnianiu ich funkcji. W tej koncepcji każda grupa społeczna w swej strukturze, funkcjonowaniu, więziach, obyczajach powinna wzorować się na rodzinie.
Wychowanie dziecka powinno służyć jego integralnemu rozwojowi nie tylko dla jego osobistego dobra i szczęścia, ale też dla dobra najbliższej społeczności i dobra Ojczyzny.

Zgodnie z nauczaniem Kościoła i obowiązującym prawem pierwszymi i niezastąpionymi wychowawcami dziecka są jego rodzice. Jeżeli oni świadomie wybierają dla swego dziecka ochronkę służebniczek – przedszkole, w którym realizowane jest wychowanie katolickie, siostry mają nie tylko prawo, ale obowiązek, realizować je zgodnie z deklarowaną tożsamością. Stąd warunkiem wypełnienia tego zadania jest ciągłe odczytywanie na nowo myśli i wskazań Bojanowskiego w odniesieniu do Biblii, nauczania Kościoła, obowiązującego prawa oraz tradycji i kultury wspólnoty regionalnej i narodowej, w której jest ono realizowane.

Najwyższym celem wychowania jest integralny rozwój człowieka, czyli osiągnięcie dojrzałości ludzkiej i chrześcijańskiej. Bojanowski za podstawę wychowania przyjął biblijną koncepcję człowieka i wynikającą stąd prawdę o istocie ludzkiego życia, celu i prawach rozwoju. Wykorzystał doświadczenie dziejowe ludzkości oraz dorobek w dziedzinie filozofii, literatury i rozwijającej się pedagogiki, dobierając wszystko, co wartościowe i co odpowiednie do specyfiki rozwoju człowieka, jego natury i środowiska jego życia.